وقتی که باستان پرستان سخن از سیارک داریوش زدند برخی گفتند عجب شاهی داشتیم!! آنقدر بزرگ و خوب بوده که نام وی را روی سیارک گذاشته اند۱ ولی شخصیت حقیقی داریوش هخامنشی چیز دیگری را به ما نشان میدهد. اصولاً خشونت از جمله خصلت های جدایی ناپذیر هخامنشیان بوده است۲ در اینجا میخواهیم به برخی جنایتهای داریوش هخامنشی بپردازیم:
 |
 |
داریوش هخامنشی پادشاهی عیاش و متکبر بوده است که با تمام زنان دربار کوروش ازدواج کرد۳ وی نسبت به کوروش دوم نیز دیدگاه تحقیر آمیزی داشته است۴، داریوش اول کسی بود که آب را بر مردم می بست و در ازای آن از مردم باج میگرفت۵. از خشونت های زمان داریوش یکم هرچه بگوییم کم گفته ایم!! داریوش خود در کتیبه بیستون میگوید۶: «این کشور به بخشش اهورامزدا به من داده شد و آنها به فرمان من هستند و خراج می‌دهند. آنچه آنها را گفتم چه در شب و چه در روز انجامش دادند. داریوش شاه گوید: در این کشورها هر آنکس که وفادار بود او را پاداش دادم و هر آنکس که خیانت کرد او را سخت گوشمال دادم. به یاری اهورامزدا این کشورها قانون مرا پذیرفتند. همانگونه که به آنها گفتم، همانگونه انجام دادند.»
داریوش اول هخامنشی پادشاه مستبدی بود که مردم خوزستان را قتل عام کرد۷ آنهم تنها به جرم اینکه اهورامزدا را نمی پرستیده اند!! البته قتل عام مردم ایران زمین بهمین جا ختم نشد و داریوش مردم ماد۸ و پارت۹ را نیز قتل عام کرد.
بنابراین افتخار کردن به داریوش اول هخامنشی چیزی جز ننگ برای باستان پرستان بهمراه نخواهد داشت.
پی نوشت ها
۱: سیارک هایی با نام «خوک» و «گراز» و «روباه» داریم و روشن است که وجود سیارک داریوش جای افتخاری ندارد.
۲: بعنوان مثال بنگرید به: «کوروش و کشتار مردم اُپیس، دروغ یا واقعیت؟».
۳: بنگرید به سخن دکتر بهار داوری استاد دانشگاه سن دیگو آمریکا (اینجا).
۴: داریوش هخامنشی در کتیبه بیستون نسب خود را به هخامنش (جد هخامنشیان) میرساند و اجداد خود را شاه میخواند ولی یک کلمه هم از شاه بودن کوروش دوم و نیای وی سخن نمیگوید!! (ر.ک: والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، ۱۳۹۲، ص ۳۹).
۵: بنگرید به: تاریخ هرودوت، ترجمه مرتضی ثاقب‌فر، تهران: انتشارات اساطیر، کتاب اول، بند ۱۱۷، ج ۱، ص ۴۱۰٫ پروفسور آملی کورت نیز سخن هرودوت را تأیید میکند: آملی کورت، هخامنشیان، ترجمه مرتضی ثاقب‌فر، تهران: انتشارات ققنوس، ص ۱۳۴٫
۶: کتیبه بیستون، ستون یکم، بند هفتم (ر.ک: The Behistun inscription (translation), by L.W. King and R.C. Thompson, (The sculptures and inscription of Darius the Great on the rock of Behistun in Persia, 1907 London), by livius.org).
۷: والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، ۱۳۹۲، ص ۴۷۷٫
۸: کتیبه بیستون، ستون دوم، بند پنج و شش (همان).
۹: کتیبه بیستون، ستون دوم، بند شانزدهم (همان).
