نظام مشروطه اگرچه هیچ‌گاه به نقطه آرمانی خود نرسید، اما در دوران پهلوی به افول و ابتذال مضحکی دچار شد. انتخابات فرمایشی با نتایجی از پیش تعیین شده، چیزی بود که ملت ایران به عنوان دموکراسی رژیم پهلوی تجربه می‌کرد.
جعفر شریف امامی که خود، سال‌ها در سِمت‌های مختلف، از جمله نخست وزیری، به رژیم پهلوی خدمت کرده است، وضعیت تلخ انتخابات (و در واقع، انتصابات) آن دوره را این‌گونه بازگو می‌کند:
خود ایشان (شاه) تصمیم می‌گرفتند که چه کسانی نامزد وکالت مجلس باشند و چه کسانی نباشند و در حقیقت، نمایندگان را خودشان دستچین می‌کردند[۱].
____________________
[۱] خاطرات جعفر شریف امامی، ص ۱۲۵
