بچه‌ها شروع کردند به فکر و مشورت.
کمی طول کشید و گزینه قابل بحثی مطرح نشد.
فتحی گفت: «خب حالا یه ارفاق داریم و یه راهنمایی. کدومش رو می‌خواید؟
راهنمایی اینه که یک حرفش رو بگم. ارفاق اینه که اصلاً بی‌خیالِ تعداد حروف بشیم. شما کافیه یه چهره کاملاً مثبت رو توی عهد عتیق معرفی کنید.»
هر کس نظرش را گفت و بالاخره ارفاق رأی آورد.
فتحی گفت: «خب حالا گزینه بعدی رو بفرستید جلو! کاندیدای بعدی کیه؟»
جواب‌ها شروع شد:
– حضرت عیسی (ع)؟!
* نه، فقط عهد عتیق رو بگید. البته توی عهد عتیق، بشارت به حضرت عیسی علیه‌السلام رو داریم. ولی ما دنبال کسی هستیم که دوران زندگیش همزمان با نگارش بخشی از عهد عتیق یا قبل از اون باشه؛ تا بتونیم از نگاه عهد عتیق، درباره زندگی و کارهاش قضاوت کنیم.
کامران آشنا گفت: «توی عهد جدید هم حضرت مسیح (ع) کاملاً سفید نیستا!»
فتحی حرف او را تأیید کرد و ادامه داد: خب، منتظر کاندیداهاتون از عهد عتیق هستیم.
گزینه بعدی را معصومه مسعودی، دانشجوی ادیان و عرفان مطرح کرد: حضرت ابراهیم (ع)
فتحی زیر نام حضرت موسی (ع) حضرت ابراهیم (ع) را اضافه کرد؛ برگشت سمت کلاس و گفت: نظر؟
خود خانم مسعودی اولین نظر را داد: حضرت ابراهیم (ع) در همه ادیان ابراهیمی مورد احترام هست. فکر می‌کنم توی تورات هم با احترام و بزرگی از ایشون یاد شده.
اعظم شریفی گفت: درست میگید. فقط باید ببینیم آیا نکته منفی هم از ایشون بیان شده یا نه.
چند نفر دیگر هم نظر دادند:
– نکته منفی کجا بود؟! پیامبر هستا! یعنی معصوم!
– ای بابا! زدی جاده خاکی!
– خب حضرت موسی (ع) مگه معصوم نبود؟!
– عه! یادم اومد. ساکت باشید من یه نکته منفی بگم…
امید فتحی با اشاره دست، از حامد موسوی خواست نکته‌اش را نگه دارد و چند لحظه دیگر بیان کند.
بعد گفت: دوستان توجه کنید: می‌دونید دیگه، از نظر ما همه پیامبران معصوم هستند. ولی ما الان داریم درباره متن کتاب مقدسِ یهود و مسیحیت صحبت می‌کنیم. با توجه به قطعی بودن تحریف این کتاب، اصلاً عجیب نیست که نسبت‌های ناروایی به انبیای الهی توش پیدا بشه.
خب آقا حامد، بفرمایید.»
