بحرین در سال ۱۳۵۰ در زمان پادشاهی محمدرضا پهلوی با فشار انگلیس از ایران جدا شد.
بزرگان دولت پهلوی که تنها در لفظ بزرگ بودند، با هم نشستند و دو دستی بحرین را فروختند!
کشور بحرین پیش از ورود اسلام به ایران، بخشی از خاک ایران به شمار میرفت. ولی بعد از آن، اولین مرتبه در سال ۱۱۶۰ شمسی از خاک ایران جدا شد و به تصرف آل خلیفه درآمد و از سال ۱۲۷۰ تحت تصرف بریتانیا قرار گرفت.
در زمان پهلویها بحرین استان چهاردهم ایران بود. ماجرای جدا شدن این جزیره از ایران در زمان محمدرضاشاه دو بار جدی شد: یک بار در زمان ملی شدن صنعت نفت و بار دیگر در سال ۱۳۳۶ هجری شمسی.
در نهایت، مسأله جدایی بحرین از ایران با هماهنگی ایران و انگلیس به دبیر کل سازمان ملل واگذار شد و نماینده سیاسی وی به جای همهپرسی، تنها با یک نظرسنجی سه گزینهای از چند قشر از مردم بحرین، اعلام کرد که همه مردم بحرین خواهان استقلال بحرین از ایران هستند.
سؤال اینجاست که چرا حکومت پهلوی و محمدرضا شاه هیچ استقامت و مخالفتی در این زمینه از خود نشان ندادند؟
اگر انگلیسیها میخواستند بقیه استانها را از خاک ایران جدا کنند، نظر حکومت پهلوی در این زمینه چه بود؟
______________________________
برای مطالعه بیشتر بنگرید به: ماهنامه دوران جدا شدن بحرین از ایران و نقش انگلستان