سیاوش، فرزند کیکاووس، از چهره‌های مثبت شاهنامه است. حکیم ابوالقاسم فردوسی داستان پاکدامنی او و تن دادنِ پیروزمندانه‌اش به آزمون آتش را نقل کرده است. شاید بتوان گفت آنچه نام سیاوش را در میان بسیاری از ایرانیان (از عصر باستان تا کنون) ماندگار کرد، شهرت سوگ سیاوش است.
ماجرای سیاوش پیش از شاهنامه فردوسی، در متون زرتشتیان به زبان پهلوی نیز بیان شده است. سیاوش در سرزمین توران، به طرز ناجوانمردانه‌ای به قتل می‌رسد؛ و این واقعه، آغاز چندهزار سال سوگواری ایرانیان باستان در عزای او می‌گردد.
 |
 |
سوگ سیاوش، نمونه آشکاری از سابقه عزاداری در ایران باستان به شمار می‌رود. این رسم باستانی، جنبه دینی نیز به خود گرفته بود و روحانیون زرتشتی میان‌دار اجرای آن بودند. در مراسم سیاوشان یا سوگ سیاوش، آسیب زدن به بدن خود با اشیاء تیز هم اتفاق می‌افتاد!
