سیاوش، فرزند کیکاووس، از چهره‌های مثبت شاهنامه است. حکیم ابوالقاسم فردوسی داستان پاکدامنی او و تن دادنِ پیروزمندانه‌اش به آزمون آتش را نقل کرده است. شاید بتوان گفت آنچه نام سیاوش را در میان بسیاری از ایرانیان (از عصر باستان تا کنون) ماندگار کرد، شهرت سوگ سیاوش است.
ماجرای سیاوش پیش از شاهنامه فردوسی، در متون زرتشتیان به زبان پهلوی نیز بیان شده است. سیاوش در سرزمین توران، به طرز ناجوانمردانه‌ای به قتل می‌رسد؛ و این واقعه، آغاز چندهزار سال سوگواری ایرانیان باستان در عزای او می‌گردد.
 |
 |
سوگ سیاوش، نمونه آشکاری از سابقه عزاداری در ایران باستان به شمار می‌رود. این رسم باستانی، جنبه دینی نیز به خود گرفته بود و روحانیون زرتشتی میان‌دار اجرای آن بودند. در مراسم سیاوشان یا سوگ سیاوش، آسیب زدن به بدن خود با اشیاء تیز هم اتفاق می‌افتاد!
🤣🤣🤣 اینها دیگه قدیمی شده اولاً ما با هر نوع سوگواری مخالف نیستیم با مردک برده دار متجاوز ایرانی کش که در کنار امیران تازی در برابر دلاوران شاهنشاهی جنگید مخالفیم (طبق منابع معتبر شیعه و سنی و همینطور تاریخ طبری که سریالای حکومتی بهش استناد میکنن)
دوماً باز از منابع درپیت و با تغییر چمار(معنا) و وارونه نشان دادن واژگان برای تلقین منظورتان بهره جسته اید
آری مزدور اسلام تویی
دشمن می و جام تویی
تو میهنی نداری دشمن پهلوی
فدایی تازی و ایرانستیزی همچو رجوی
میهنت علم حسینه و خامنه‌اي
سگ حسینی و دنبال قیمه ای
خودتو به کشتن میدی واسه حرم
ولی حیف که نمیدونی سوریه نداره حرم
میدانی چرا؟ بگویم ترا از نفرت مردم ازشما؟
تو سرسپرده رهبر چلاق و ذلیلی و الله
http://www.raherasti.ir/565/